KNO-arts dr. Jim Bean (60) keerde in 2013 terug naar zijn geboorteland Suriname. In 2014 hield hij een congres over slaapapneu, het stokken van de ademhaling tijdens de slaap. Aan het goed bezochte congres participeerden onder anderen huisartsen, die meer inzicht konden verwerven in het Obstructief Slaapapneu Syndroom. “Ik heb gemerkt dat er sindsdien meer aandacht is voor dit probleem. Het is erg belangrijk dat mensen met slaapapneu – ook wel OSAS genoemd – worden doorverwezen”, onderstreept dr. Bean die in het ’s Lands Hospitaal en het Diakonessenhuis poli houdt, en onlangs met een privépoli is gestart.
Snurken en slaapapneu komen vaak voor, alleen is er nog te weinig over bekend. “Het is voor partners beangstigend om hun wederhelft te zien slapen met slaapapneu. Die zeggen: ‘Ik merk dat hij/zij stopt met ademen in de slaap en dat kan vijf tot dertig seconden duren, soms langer; dan geef ik even een stootje, want dan denk ik dat hij/zij doodgaat’”, vertelt medisch specialist Jim Bean, die vier jaar wetenschappelijk onderzoek heeft gedaan naar de bovenste luchtwegen. Hij promoveerde hierop in 1995 en studeerde in 1997 in Nederland af als keel-neus-oorarts.
Dr. Bean stelt dat meer dan de helft van de Surinaamse bevolking snurkt en dat mannen in het algemeen meer snurken. “Je wil niet weten hoeveel echtelieden al jaren apart slapen, omdat de partner zo hard snurkt.” Degene die snurkt ondervindt er geen gezondheidsschade aan, tenzij het uitmondt in een slaapapneu probleem. “Het is een bewezen feit dat mensen met slaapapneu, indien die niet behandeld wordt, gemiddeld minder lang leven dan mensen zonder.”
Meestal wordt slaapapneu pas na jaren geïdentificeerd. Het komt ook voor dat men voor een snurkprobleem bij de KNO-arts komt, maar ontdekt dat het om slaapapneu gaat. Mensen met de aandoening overlijden vaak op termijn aan hart- en vaatziekten, maar er kan ook wat anders aan de hand zijn. Reken maar dat 15 tot 20 procent van de bevolking in de westerse wereld last heeft van slaapapneu, stelt dr. Bean.
KNO-arts Bean beschrijft snurken als geluiden die men produceert tijdens de slaap. Het geluid ontstaat door trillingen die teweeg worden gebracht in de bovenste luchtweg. Het weefsel gaat meetrillen met de ademhaling en daardoor ontstaat een snurkgeluid. “Het kan sociaal hinderlijk zijn, doordat de partner ervan wakker ligt, maar degene die snurkt heeft daar zelf niet zoveel last van. Die hoort het meestal niet zelf.”
Binnenkort is het volledige artikel vrij te lezen.
Oorspronkelijk gepubliceerd op Parbode.